Het Transcafé, veilige en warme plek voor transgenders

‘Iris, je doet teveel aan color-blocking. Je gebruikt blauw en turquoise terwijl je ogen ook groen zijn. Ik ga paarse oogschaduw opzetten, dat is tegenovergesteld van kleur. Dan knallen je groene ogen eruit.’ ‘Aha, complementaire kleuren’, antwoordt Iris. ‘Nou, jij hebt opgelet’, reageert Yentl, die alles nauwgezet volgt.

Yentl hangt om 15.00 uur de vlag uit: Transcafé Rotterdam is open

Om de week op zondagmiddag wordt de ruimte van het COC Rotterdam, de vereniging tot integratie van homoseksualiteit, omgetoverd tot Transcafé. Homoseksualiteit is inmiddels een wat achterhaalde term, iedereen hier hanteert de afkorting ‘LHBT’, wat staat voor ‘lesbienne, homo, biseksueel of transgender’.

Vanmiddag heeft het Transcafé aan de Schiedamsesingel een speciale gast. Visagist Paul van der Wal is op bezoek. Transgenders mogen zich professioneel komen laten opmaken. Om de drempel voor het publiek wat te verlagen zal Paul een uurtje voordat het café open gaat alvast Iris van der Graaf in een mooie make-up zetten. Frequent bezoekster Yentl, vrijwilliger Marije en ik kijken toe, terwijl Paul elke stap in het proces uitvoerig uitlegt.

Paul en Iris

Iris runt al sinds 2013 het Transcafé, is namens het COC woordvoerder voor transgenders, praat met de politiek, geeft workshops aan de politie en in het onderwijs. Daarnaast heeft ze ook nog eens een full time baan.

‘En hoe vind je het resultaat?’, vraagt Paul terwijl hij een kleine spiegel aangeeft.
‘Oh nee…’ Iris kijkt verschrikt in het spiegeltje en wacht even. ‘Ik vind het niet mooi’, antwoordt ze enigszins geschrokken.

Paul blijft de rust zelve. ‘Vind je de stijl niet mooi, of de kleur?’ ‘De stijl. Zo durf ik persoonlijk de metro niet in. Lippenstift maakt mij sowieso… pfff… trafo.’
‘Geeft niets, dan halen we het er gewoon af en doen het anders.’

Als Iris even naar de grote spiegel bij de toiletten is gelopen draait Paul zich om naar mij en geeft me een knipoog. ‘Dan is Iris dus toch niet van de complementaire kleuren.’ Om daarna toe te voegen: ‘Wél goed dat ze zo eerlijk is.’
Open, eerlijk en vriendelijk is het handelsmerk van Iris. Ik ben koud 10 tellen binnen en ik voel me al helemaal thuis. En dat doet ze bij elke nieuwe bezoeker. Of bezoeker die al een lange tijd niet geweest is.

Die opmerking eerder, over de metro, is allesbehalve grappig bedoeld. Iris: ‘Als ik een goede dag heb, is het geen enkel probleem. Dan reageert iedereen ook normaal en gezellig op me. Maar als ik niet lekker in mijn vel zit, is het de hele rit van ‘Psssst, pssssst’. ‘Oh ja!’, reageert Yentl direct, ‘gék word ik daarvan’.

Paul past de visagie van Iris aan haar wensen aan, maar laat wel even weten wie hier de make-up artiest is. ‘Ik kan jou niet loslaten zonder iets aan je lippen te doen. Vakmatig dan hè.’ Dan moet Iris zó lachen dat er even niets aan haar lippen gedaan kán worden.

Iris met Paul

Als het café geopend wordt, is een van de eerste bezoekers een nieuwkomer. ‘Ik ben Jane’, stelt ze zich voor aan Iris. Jane komt uit Noord-Holland en wordt door Iris meegenomen naar de bar. Eerst maar even landen. Jane is ook best wat nerveus, maar toch duidelijk blij dat ze naar het Transcafé gekomen is. ‘Als ik een week geen vrouw ben begint het te kriebelen. Dan ga ik jurkjes kijken. Als ik 2 weken geen vrouw ben dan zit ik echt tegen het plafond.’

Paul vertelt over kwasten

Jane heeft haar eigen make-up koffer meegenomen en die wil ze graag samen met visagist Paul nalopen. ‘Ik wil even je kwasten zien’, is de eerste vraag van Paul. ‘Ik ben een beetje een doe-het-zelver hoor’, excuseert Jane zich bij voorbaat. Paul begint voor een aantal aangeschoven bezoekers een hele theorieles over het materiaal. Over brede fluffy kwasten met een goede transparante aanzet. Femke, student social work en sinds een half jaar stagiair bij het COC, zit op het puntje van haar stoel mee te luisteren. Hier komen gouden tips langs voor elke jonge vrouw.

Yentl en stagiair Femke

De koffer van Jane

‘Ziet er goed uit hoor, Jane.’ Ondertussen is Jane zo op haar gemak dat de verhalen beginnen los te komen. De kinderen van Jane weten nog van niets. Laatst móest ze even snel nieuwe nepwimpers kopen, maar had ze haar zoon bij zich. ‘Voor je moeder’, heb ik tegen hem gezegd. ‘Soms ben ik net mijn tweelingbroer. Kom ik aan op de crossmoter en stap ik met motorlaarzen en helm op een cosmeticawinkel binnen.’

Jane wil best model zijn voor de volgende visagie sessie van Paul van der Wal. Paul vertelt bij elke stap uitgebreid wat hij doet en waarom. Alle dames en een enkele heer (‘Ik ben 50 jaar vrouw geweest en nu al 12 jaar man’) luisteren aandachtig naar de tips van de make-up artiest. Het gaat over het beautypoint bij mannen en bij vrouwen, over wijde kwasten die lekker zijn om te blenden, het juist hanteren van de beautyblender (‘Drukken en draaien.’). ‘Zo uitgebreid je make-up doen is natuurlijk voor als je bijvoorbeeld op date gaat. Een vrouw besteedt dan de dubbele tijd aan haar make-up’, legt Paul uit en richt zich tot stagiair Femke. ‘Klopt dat voor jou ook?’ Femke knikt heftig van ja.

Het gaat Jane allemaal een beetje duizelen. Zoveel stappen, zoveel advies, zoveel weetjes… had ze het nu allemaal maar op mobiel vastgelegd. Maar per stap zie ik dat Jane zich prettiger en mooier gaat voelen. De zenuwen die ze bij binnenkomst had zijn verruild voor trots en geluk.

Jane

De rest ziet het ook en er volgt een applausje als Paul klaar is. Dan is er nog net even tijd voor wat beweegtips. Paul traint ook modellen dus hij weet precies hoe je je als vrouw het best presenteert. En hoe je mooi kunt staan als je op de foto gaat. ‘Maar ik verwacht niet dat je zo in de rij bij de Bijenkorf gaat staan hoor.’

Jane met Paul

Na al die nuttige informatie is het tijd voor de tips en grappen van de bezoekers. Zoals de beste adressen voor damesschoenen met grote maten. Jane: ‘Ik koop ze via Marktplaats. Kom ik binnen met mijn grote motorrijlaarzen. Mag ik even passen?, vraag ik dan. Dan zie je ze kijken, heerlijk!’ ‘Nou, een nichtje van mij is 16 en zij heeft nu al maat 43’, vertelt een andere bezoekster. Dan heb je inderdaad een probleem, zie je de rest denken. Yentl rondt de schoenendiscussie gevat af als ze, onderuit gezakt vanuit de bank, ineens haar been strak in de lucht steekt. ‘Ik ken ook een vrouw met 45!’

Zo gaat het er aan toe in het Transcafé. Ik heb een paar zware en ingewikkelde verhalen gehoord, maar hier kun je ze kwijt. En de lol is altijd in de buurt.

Algemene informatie over LHBT vind je op de website van het COC.
Informatie over het Transcafé vind je op hun website en Facebook.

Door Peter Snaterse van BeeldinZicht

Marije

Gretchen kookt voor iedereen

7 comments on “Het Transcafé, veilige en warme plek voor transgenders”

  1. Karlijn schreef:

    Wat een prachtige rapportage

    1. admin schreef:

      Dankjewel Karlijn 🙂

  2. Farley schreef:

    Het was zeker heel gezellig en interessant. 😘

  3. Mathilde van heck schreef:

    Hoy ik ben Mathilde transgender-vrouw ik vind dat jullie doen leuk en ik zou graag eens naar jullie toe komen maar hoe doe ik dat want waar zitten jullie en op welke dagen is het en hoe kan ik jullie berijken

    Mvg liefs Mathilde 🌷

    1. admin schreef:

      Hoi Mathilde. Het Transcafé is elke 1e en 3e zondagmiddag vd maand open. Zie de link onderaan de blog voor meer informatie. Groetjes, Peter

  4. Tonia schreef:

    Fantastisch.. ik ben een man van 58 en heb vanaf mn 14 al de kriebels om rokjes, jurkjes en lingerie te dragen . Na een periode van ontkenning heb ik er nu aan toegegeven. Mn huidige partner vind het normaal dat ik geen mannen ondergoed meer draag . Ik zou graag een keer langskomen.. liefs van Toon / Tonia

    1. admin schreef:

      Beste Tonia, dat kan zeker. Het Transcafé heeft inmiddels een eigen website: https://transcafe.nl/nl/home/

Laat een antwoord achter aan Karlijn Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

LinkedIn
LinkedIn
Share
Don`t copy text!