SALE
Even snel de stad in om een batterijtje voor mijn horloge te halen, dat was het doel deze zondagmiddag. ‘En heb jij nog iets nodig?’, vroeg ik mijn vrouw. ‘Ook batterijen. 3 AA-tjes, voor de weegschaal. Die doet ’t niet meer.’
Dit zou de drukste koopzondag van het jaar worden, zo werd voorspeld. De zondag voor Kerst. Waarbij de kerstdagen dus op maandag en dinsdag vallen, ideale werknemerskerst. De verwachtte hoeveelheid aan inkopen zou de detailhandel nooit kunnen verwerken op alleen maar de zaterdag. Oplossing moest komen in een nationale koopzondag.
Tot voor een paar jaar terug was een maandag en dinsdag als 1e en 2e Kerstdag de meest lastige Kerst wanneer je de inkopen moest doen voor de Kerstdiners, -lunches en -ontbijtjes. Op zaterdag boodschappen doen voor diezelfde zaterdag, de zondag (want, alle winkels dicht), de 1e Kerstdag (uiteraard, alle winkels dicht) en de 2e Kerstdag (morgen gaan de winkels weer open).
Met enige weemoed denk ik terug aan het bezoek, samen met mijn vriend, aan wat toen nog de Wereldwinkel heette. De grootste supermarkt van Rotterdam op de toen net nieuwe Kop van Zuid. Ieder een XL boodschappenkar met de inkopen zo hoog opgetast, dat een 14-jarig kind er niet overheen kon kijken. De boodschappenlijst, een A4-tje, dubbelzijdig beschreven in 3 kolommen, was helemaal vol gekrast. Alles afgevinkt, alles in de kar. Dat was een prestatie. Of, in de terminologie van hedendaagse wielren-verslaggevers, de puzzel was gelegd. Met onze boodschappenwagens liepen we richting parkeerterrein en passeerde de Ierse pub. Trots parkeerden we onze overvolle karren naast de bar. Deze gelegde puzzel moest eerst gevierd worden.
Die puzzel hoeven we dit jaar niet te leggen. We hebben alle dagen om de boodschappen te doen en alle dagen om cadeautjes in te kopen. De boodschappen deden mijn vriend en ik dit jaar weer. Nu op zondagochtend. Geen hond op straat, heerlijk rustig inkopen doen. En zo kon ik op mijn gemak batterijtjes halen in de middag.
’s Middags is de Rotterdammer wakker. De boodschappen zullen wel binnen zijn, of gewoon op de Kerstdagen zelf worden ingeslagen. Alle tijd om met zijn allen naar de Lijnbaan te trekken. En heerst er een Kerstsfeer? Niet heel erg, eigenlijk. Het is de sfeer van sale. Welke sale is een beetje de vraag. Voorheen begon de sale pas in het nieuwe jaar. Zitten we nu dan in de mid-wintersale? Nee, daar zijn we alweer uit. Als ik de borden moet geloven zitten we óf in de wintersale, óf, gewoon in de sale. Ik ben wel benieuwd hoe de sale in januari gaat heten. Niet aftersales, dat is echt wat anders.
Misschien After-winter sale, of Pre-new arrival sale. De eerste new arrivals liggen wel al in het schap, die zijn nog niet sale-rijp. En dan de percentages sale, dat is helemaal vaag. Een sale van 10-70% korting is meestal 10%. Wij Hollanders laten ons niet belazeren, maar pakken natuurlijk wel graag die korting mee. Alleen, korting waarop precies. Sale is de maat der dingen, maar waar begin je te tellen?
Zo mijmerend loop ik door Koopgoot en Lijnbaan als ik ineens een winkel met mijn favoriete sportmerk passeer. Kortingen tot 50%. Oei, gauw naar binnen. Een klein kwartiertje later kijk ik nog eens goed op het kassabonnetje. Bij lange na geen 50%!
Oh ja, die batterijen. Die voor mijn horloge heb ik. De AA-tjes voor de weegschaal ben ik bewust vergeten. Om jezelf nou vlak voor de Kerst weer te kunnen wegen leek me zo nutteloos. Niet elke maat wil je weten toch?
Door Peter Snaterse van BeeldinZicht
