Stadsmens op bezoek in de natuur

 

Pang! Krrrrsssssssst… Ik ben op bezoek in boerenland Drenthe en daar hoort zo’n blauwe anti-vliegenlamp bij. De bijsluiter van het vakantiehuisje meldt uitdrukkelijk deze dag en nacht aan te laten staan. ‘Vierentwintigzeven’, hoor ik in gedachte mijn dochter uitleggen.

Maar mijn dochter is er niet. Die is achtergebleven in Rotterdam. Want 18 en dus helemaal geen zin om met twee ouders mee de natuur in te gaan. Natuur, is daar wat te doen dan? En die andere dochter van bijna 21 trekt natuurlijk al helemaal haar eigen plan.

Pa en ma komen hier voor de rust en het wandelen. Even geen voortrazend verkeer, geen om half acht startende klussers, geen ambulances en helikopters richting Sint Fransiscus. Nee, landelijke rust. Stilte.

De achtertuin van het forse huisje loopt over in een groot weiland. Sappig groen gras, wel koe-loos. Die staan in de stal naast het weiland. Ook al zie je ze niet, je hoort en ruikt ze wel. ‘Gezonde boerenlucht’, aldus mijn vrouw. Maar zij is geboren Brabantse.

De koeien zullen de reden zijn dat anti-vliegenlamp ElektroKill 400, hier staat. Vierentwintigzeven aangeschakeld. Ik tel het aantal knallen mee van uitgeschakelde vliegen en kom op zo’n vijf per uur. Soms zijn er dubbele knallen. Alsof de vlieg van schrik toch heeft weten weg te komen maar dan op Lamp 2 stuit. Het apparaat bevat twee blauwe TL schroeilampen.

‘Wilt u oordopjes tegen het loeien van de koeien?’, vraagt de verhuurder bij het inkwartieren. Ik schiet in de lach. ‘Heb jij wel eens een Rotterdamse tegelsnijder naast je aan het werk gehad?’ Nou dan.

De oorverdovende rust (‘Hoor ik nou een uil?’) wordt ‘s avonds alleen maar onderbroken door De Lamp. ‘Pang!’ Dat is de korte versie. ‘PANG, pang’, HARD, zacht, de iets langere versie. Op nummer drie staat ‘PANG. Krrrrssssjjjjjj’ Een schroeidood. De vervelendste is wel een zacht dof knalletje en daarna een heftig gebrom. Een bromvlieg op zijn rug die probeert weg te vliegen. Maar waar naar toe, met twee van die blauwe TL dingen van ElektroKill boven je.

Ster van de show hier is de aanlooppoes. ‘Blaas maar terug als je er geen zin in hebt hoor’, adviseert de verhuurder. Wij zullen streng zijn en dat houden we ook zeker een hele dag vol. De vondst van een zak kattenbrokjes, achtergelaten door de vorige huurders, was de bottleneck. Zo’n lief beessie…

Heerlijk stil is het wel, die natuur. Ik krijg alleen een beetje kriebel. Zoëven zag ik een nachtvlinder, maatje Toepolev voorbij komen. Maar die ben ik nu kwijt. En Toepo past met zijn enorme nachtvlindervleugels niet door het veiligheidsgaas van de blauwe TL vliegenlampen, dus die zit nog ergens. Maar waar?

Zondag staat De Wandeling op het programma. Drentse heide, adembenemend mooi. Er zijn hier stukken natuur die geen enkele horizonvervuiling hebben. Volgens de wandelgids uniek voor Nederland. Staand in zo’n open veld krijg ik als Rotterdammer een beetje pleinvrees. Wij weten wel wat we met een open plek moeten: volbouwen!

Om pleinvrees van te krijgen

Die kriebel van gisteravond zit inmiddels ook in mijn neus. Die is helemaal niet gewend aan de overdosis frisse lucht gevuld met pollen in plaats van Rotterdams fijnstof. Prachtig, die natuur, je gaat er alleen zo van niesen.

Het buitengebeuren levert onverwachte associaties op. Zo ga ik tijdens de wandeling even zitten om uit te rusten, precies op wat kreupelhout. Dat breekt natuurlijk. Mijn vrouw schrikt. Waarschijnlijk vindt ze dat ik iets kapot maak van de natuur? Maar dat is het niet. ‘Oei, waren dat je knieën?’

Ondertussen whatsappt dochterlief fotootjes vanuit de Euromast, waar ze heerlijk urban chic met haar vriendin aan het brunchen is. Zo blijft Rotterdam dichtbij.

Thuissituatie: vriendinnen /nichtjes Marieke en Noor op de Euromast

Zeg je Drenthe, dan zeg je hunebedden en het liefst wil ik ze allemaal zien. Sporen van mensen in de natuur. Dat fascineert me. Hoe mooi de natuur ook is, een oude steen door mensen van zijn plaats verschoven en ik fantaseer over het verhaal erachter. Dus toch altijd een stadsmens?

Door Peter Snaterse van BeeldinZicht

De hunebedcultuur werkt door tot op de dag van vandaag: zwerfstenen liggen overal bij het begin van toegangspaden en erfafscheidingen

Sporen

Er worden ook nieuwe hunebedden gemaakt. Graf voor een huisdier?

Schotse Hooglanders in de verte

Keetcultuur in Drenthe

Marieke en Noor

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

LinkedIn
LinkedIn
Share
Don`t copy text!