Baanwielrennen is voor bikkels

‘Formeren mannen, formeren, nog 2 ronden tot de start’, gebiedt de microfonist. ‘Jaaaa, goed zo. Directeur, schiet ze maar weg.’ Dit is het enige moment van de koppelkoers waarop de baanwielrenners overzichtelijk fietsen, zo lijkt het. Direct na het startschot waaiert alles uit elkaar. En per ronde stijgt het spektakel.

Het is deze zondag dag 4 van de Wooning Zesdaagse van Rotterdam, de wielrenwedstrijd van 6 dagen in Ahoy. De eerste Zesdaagse werd in 1936 gehouden. Na enkele tussenpozen wordt de wedstrijd sinds 2005 weer jaarlijks georganiseerd. Het heeft zo’n magische klank in Rotterdam, de Zesdaagse. Een mengeling van keiharde sport en nostalgie.

Vandaag staat 2 keer de Hart van Holland Talents Cup op het programma, een koppelkoers voor talenten tot 23 jaar. Koppelkoers is een teamsport. 13 koppels van 2 renners strijden tegen elkaar. Binnen een koppel ga je om de beurt voluit en als je het goed doet, geef je je maat aan het einde van jouw beurt een soort zet. ‘Ja mensen, ook Maikel Zijlaard komt weer in de baan geslingerd door Vincent Hoppezak.’ Microfonisten, de mannen die de wedstrijd aan elkaar kletsen, kunnen zo beeldend commentaar leveren. Zij zorgen voor de kermissfeer op de Zesdaagse. Hun kritiek is soms onversneden hard. ‘Ze zijn niet met de best getrainde benen naar Rotterdam gekomen, het Franse koppel.’

Rotterdams talent Maikel Zijlaard

Zijlaard is een Rotterdams talent van 18 jaar en Hobbema en hij doen mee om de prijzen.
Zodra een onderdeel is afgelopen wordt de winnaar gehuldigd, mag hij of zij een paar ererondjes maken en een bos bloemen in het publiek gooien. Ondertussen rijden de renners voor het volgende onderdeel al warm.

Gewonnen bloemen zijn voor het publiek

Het gaat achter elkaar door in Ahoy. Na de koppelkoers volgt het Omnium, een afvalrace waarbij na het luiden van de bel gesprint gaat worden. De laatste is af en moet de baan uit. Het geluid van de bel begrijpt iedereen, maar de microfonist mag zo nu en dan graag benadrukken dat het hier om internationale wedstrijden gaat. ‘That’s the sound of the bell.’

Deze zondag is er een speciaal bijprogramma voor kinderen. Zo kunnen de junioren fietsen op een indoor baan. Met echte schuine bochten, net als de grotemensenbaan. Kleine Matteo Kremer vind het heerlijk. Het is dat er een rij wachtende kinderen staat die ook de hobbelbaan met schuine bochten wil proberen, en het is dat die grote meneer hem nu van de baan plukt, anders had Matteo het wel geweten. Het zijn vast de fietsgenen van vader Patrick, veldrijder en penningmeester bij de plaatselijke wielervereniging in Barendrecht.

Matteo en links vader Patrick

Matteo

Voor de kinderen die eens een echte wielerprof willen spreken is er ’s middags een speciale kinderpersconferentie. Voormalig prof en Nederlands kampioene Iris Slappendel en baan- en wegwielrenner Jan-Willem van Schip mag je alles vragen. Jan-Willem komt zojuist van de baan, heeft maar 10 minuten want moet zodadelijk weer aan de start verschijnen voor een volgend onderdeel. Dat is het moordende ritme van een baanwielrenner. Hij ziet er stoer uit natuurlijk, zo in wedstrijdkleding.
De kinderen zitten al loungend op hele grote kussens. Of Jan-Willem er ook eentje wil om op te zitten? ‘Dat is wel lekker’, antwoordt Van Schip. Daar kan ik me iets bij voorstellen. Over het achterwerk van wielrenners zijn boeken geschreven.

Iris en Jan-Willem

Het is alsof veel kinderen in de CITO fase zitten. Bijna alle vragen gaan over hoeveelheden. Van een net ‘Hoe lang doet u al aan fietsen?’ tot een bijna hebberig ‘Hoeveel fietsen heeft u?’. Jan-Willem moet even tellen, een paar baanfietsen, wegfietsen, voor de training… ‘Negen. Oh nee, ook nog een stadsfiets. Tien dus.’
Het mooie van kinderen is dat ze zo ongegeneerd kunnen zijn. Lijkt de vraag aan Iris ‘Kunt u leven van wielrennen?’ nog onschuldig, de vervolgvraag ‘Hoeveel euro verdient u per jaar’ is wel erg recht voor zijn raap. Maar Iris verblikt of verbloost niet. ‘20.000 euro, toen ik wielrenner was. Weet je hoeveel dat is per maand?’ Nu valt er een korte stilte aan de kant van de kinderen. Zouden ze allemaal aan het rekenen zijn? Niet de allerkleinste, een knul nog niet rijp voor groep 1 vraagt Iris en Jan-Willem ‘Heb je ballonnen op je fiets?’ Voor het eerst zitten nu de wielrenners even met hun mond vol tanden.

Nederlands wegkampioenen Nicole van Sighem en Michael Boogerd

Nicole van Sighem heeft een fantastische dag. Net allemaal vragen kunnen stellen aan echte profs, en nu loopt ze Michael Boogerd tegen het lijf. En met hem mag ze op de selfie. 2 nationale kampioenen op de weg op 1 foto. Nicole heeft al een volgend doel. Over 3 weken is het NK veldrijden. ‘Vanochtend heeft ze nog getraind’, vertelt haar moeder trots. Ook Michael Boogerd wil er alles van weten.

’s Middags is het hoofdprogramma van de Zesdaagse. Grote internationale namen en veel Nederlandse toppers doen mee. Snelheden overtreffen de vorige, de dijen worden dikker en de hartslagen hoger. Baanrecords sneuvelen.
Wielrenners gespecialiseerd in baanrennen lijken de meest gespierde dijen van allemaal te hebben. Men zegt wel dat wielrenners niet graag lopen, sommige baanrenners kúnnen nauwelijks lopen. Ze moeten welhaast om hun eigen bovenbenen heen lopen.

Surplace

Het mooiste van de Zesdaagse is wel de snelle opbouw van de spanning. Veel verschillende wedstrijdvormen en de ene climax na de andere.
Zo hard als er gefietst wordt, zo stil is een wedstrijd. Alleen zo nu en dat een schreeuw naar elkaar. Naast de baan voel je het suizen van de wind als een clubje renners passeert. De boarding langs de baan trilt lichtjes. Vallen hoort ook bij de sport en dan het liefst zo snel mogelijk weer opstaan. Straks een nieuwe kans bij de volgende wedstrijd.
Baanwielrennen, het is een sport voor bikkels.

Alle uitslagen staan op Zesdaagse Rotterdam

Door Peter Snaterse van BeeldinZicht

Er stonden grote schermen waarop naast hartslag en snelheid van individuele renners ook de wedstrijd te volgen was.

Jeffrey Hoogland

Bezoekers Daniël en Michel Vastenhout doen beide aan wielrennen. Vader Michel: ‘Ik houd hem niet meer bij hoor.’ Die naam gaan we dus onthouden.

Rusten in je eigen bed en weer opwarmen voor de volgende race

De Spaanse koppelrenners Torres en Mora hadden volgens de microfonist de nacht ervoor heerlijk geslapen. Toen ik de naam van de sponsor zag begreep ik de hint.

Ook de rondemissen moeten veel aan de bak. Tussendoor is er wel tijd voor de socials.

3 comments on “Baanwielrennen is voor bikkels”

  1. Aat Snaterse schreef:

    Tjé, wat een mooie reportage. Goede reclame voor de sport.

  2. Debora van Sighem schreef:

    Wat een ontzettend leuk stukje en foto’s!!
    Het was ook een leuke dag voor kids!

  3. Peter Driebergen schreef:

    Fraaie impressie! Je moet er bij zijn om de echte sfeer te beleven, maar dit komt dichtbij. Hulde!

Laat een antwoord achter aan Aat Snaterse Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

LinkedIn
LinkedIn
Share
Don`t copy text!