Roger Federer landt in Rotterdam
‘Nee’, roept Thiemo de Bakker richting dubbelpartner Sander Arends. Thiemo staat klaar om de serveren, Sander staat, diep door zijn knieën gebogen, klaar aan het net. Gereed om elke bal die in de buurt komt af te rossen. ‘Nee’, roept Thiemo weer.
De Bakker reageert op de gebaren die Arends achter zijn rug maakt. Codetaal van de ene tennisser naar de ander. De mannen hebben verschillende codes afgesproken. Een dichte hand, een open hand, een dichte hand met alleen de wijsvinger uitgestoken. Hiermee informeren zij elkaar over het strijdplan van het punt dat gespeeld gaat worden. Serveer je door het midden of naar buiten? Ga je oplopen of blijf je achter staan? ‘Ja’, antwoordt Thiemo na de derde handcode van Sander. En dan volgt een ace. Daar was vast geen code voor.
Dit weekend is het kwalificatietoernooi voor het ABN AMRO World Tennis Tournament. Het hoofdtoernooi start maandag en er doen weer een hoop tennistoppers mee. Dimitrov, Zerev, Goffin en Wawrinka waren al bekend, en daar kwam plotseling Federer bij. Roger Federer, de absolute koning van het tennis. Komt gewoon naar Rotterdam. Tennissend Nederland is er helemaal van ondersteboven en de resterende kaarten in Ahoy waren direct uitverkocht.
Behoor je niet bij de beste 50 spelers van de wereld, dan moet je je kwalificeren. En zo speelt de Rus Daniil Medvedev, nummer 56 van de wereld, tegen de Fransman Nicolas Mahut, de nummer 105 van de wereld. Op de hele wereld kunnen dus maar 55 mannen beter tennissen dan Medvedev.
Er wordt in het voorweekend nog niet op het centrecourt, in de grote hal, gespeeld, maar in de hallen ernaast. De tribunes zijn klein en op sommige banen staan helemaal geen tribunes. Daardoor kun je tijdens de kwalificaties gewoon naast de baan gaan staan, heel dichtbij.
Wie niet erg stil kan staan is de vriendin van Medvedev. Ze ijsbeert langs de baan, na elk gespeelde punt prevelt ze zachtjes aanmoedigingen. Ik kan niet verstaan wat ze zegt. Het klinkt Italiaans, of toch Russisch? Steeds komt eenzelfde riedeltje woorden terug, een lang gedicht lijkt het wel. Als de tennissers van speelhelft wisselen, wisselt de vriendin mee met haar vriend.
Na het winnen van de wedstrijd steekt Daniil zijn vuist omhoog richting vriendin. Het geprevel heeft geholpen.
De hele opzet van het kwalificatieweekend is ideaal voor handtekeningenjagers. Waarvan de meesten selfiejagers zijn. De spelers gaan niet door een onbereikbare sluis direct naar de kleedkamers, maar ze moeten eerst een stuk door de hal lopen. Dat maakt deze zondag een topdag voor Marit. Marit heeft een 2 sporen beleid. Een boekje met handtekeningen en op de mobiel komen de selfies. Het multitasken gaat niet altijd goed blijkt als ze net een handtekening van oud-prof John van Lottum heeft toegevoegd aan haar boekje. Gelukkig heeft ze hulp. ‘Wie is deze, pappa?’, vraagt ze terwijl ze het boekje omhoog houdt.
‘Dat is John van Lottum.’ ‘Oh, wil jij dat erbij schrijven?’ Vader twijfelt even over de schrijfwijze als hem spoor 2 te binnen schiet. ‘Ben je al met hem op de foto geweest?’ Marit schrikt ervan, hoe kon ze dat nou vergeten. ‘Nou, gauw dan!’ en weg is Marit weer.
Bij de dubbel van Thiemo de Bakker en Sander Arends kom ik Marit weer tegen. Een prachtkans om 2 Hollandse tennissers aan de verzameling toe te voegen. Ze moet wel geduld opbrengen, want het is een spannende wedstrijd. Ik zit toevallig naast Gerard van Hellemond, de coach van Sander. De wedstrijd wordt op Nr 1 Court gespeeld, daar staan rondom tribunes. Je kunt hier niet naast de baan gaan staan en lekker ijsberen, en dat valt voor coach Van Hellemond lang niet altijd mee. En dan te bedenken dat zijn pupil pas 4 jaar full prof is en nu voor het eerst het grote hoofdtoernooi ABNAMRO lonkt. Die spanning vindt bij de coach na elk punt een verbale uitlaadklep. ‘Maatwerk. Goed, goed, goeoeoed.’
Coach en pupil hebben constant oogcontact. Op het eind van de wedstrijd zijn De Bakker en Arends op hun best en ze winnen de supertiebreak.
Sander Arends mag volgende week meedoen met de grote profs, hij is er een beetje beduusd van. Zeker 100 kinderen staan klaar voor handtekeningen en selfies. Als laatste is zijn moeder aan de beurt, ze maakt een foto van Sander op de baan. ‘Voor het scorebord gaan staan jongen’, instrueert ze haar zoon.
Rond 5 uur is alles afgelopen en moet het publiek naar huis. Maar ik niet, want vandaag hoor ik bij de pers. En de pers is nerveus. Het soort spanning dat je hebt als kind, als handtekeningenjagertje die de kans van zijn leven gaat krijgen. Vanavond komt Roger Federer trainen. De levende legende van het tennis landt op Zestienhoven, dat we voor deze gelegenheid natuurlijk Rotterdam Airport noemen. Hij rijdt direct door naar Ahoy om even te trainen. En de koning van het tennis laat je niet in een zijhal spelen natuurlijk. De lichten van het Centrecourt gaan aan en daar is hij. Thiemo de Bakker heeft mazzel, hij mag hitting partner zijn.
Er heerst een eerbiedige stilte onder het persvolk. Maar na afloop van de training slaat dat direct om. Iedereen weet dat dit zijn kans is. Een kans die vast nooit meer komt. Een handtekening van de maestro, of veel beter natuurlijk, een selfie mét de maestro. Zelfs De Bakker wil met Federer op de foto.
En hoe stom kon ik zijn, hoe enorm suf. Ik vergat helemaal het kind in mijzelf en heb alleen foto’s van andere selfiemakers gemaakt. Deze kans krijg ik natuurlijk nooit meer…
Uitslagen en filmpjes worden dagelijks geplaatst op de website van het toernooi.
Door Peter Snaterse van BeeldinZicht
De spanning is voelbaar. Prachtig!