Allemaal echte Crooswijkers

Kamperen in je eigen stad, kan dat dan? ‘Kén dat dan?’, moet je dit weekend zeggen in Crooswijk. En ja, dat kan. Dit weekend was Camping Crooswijk opgetuigd, op het Schutterveld. En daar kon je je tent opzetten, kamperen midden in de wijk, aan de Crooswijksestraat. Ben je daar geboren, dan ben je een ‘onvervalste, échte Crooswijkenaar’. Dat spreek je dan natuurlijk uit met een zangerig Crooswijkse tongval. En echte Crooswijkers, vertellen veel bezoekers me, zijn schaars geworden.

Het festival heeft als thema het volkse karakter van Crooswijk lekker kek (of camp) neer te zetten. Campinggasten met glim trainingspakken, de mannen een matje als haardracht. Gaat dat nou werken, vraag ik me af. En zit de echte Crooswijker daar op te wachten, of voelt die zich misschien voor gek gezet?

De zondagochtend start met een door Rotterdam Sight running Tours georganiseerde hardloopwedstrijd. Nou ja, het is geen wedstrijd. Eerst wordt er met zijn allen een warming-up gedaan, een soort Crooswijks dansen. Daarna is het startpunt bij de toiletten. De sportieve campinggasten staan daar vervolgens zo lang met elkaar te beppen, dat de opgewarmde spieren weer ijskoud zijn. Vlak voordat het startschot moet vallen hoor ik ‘Kan ik nog even naar de wc?’ Welja, waarom niet. De relaxte sfeer zit er goed in.

Geboren of niet-geboren Crooswijker, dat zit de mensen hoog hier. De wijk heeft ook heel wat meegemaakt aan veranderingen, sloop vooral. Langzaam maar zeker begint mij toch iets op te vallen. Geboren én, of alleen maar getogen in deze wijk, hartelijk zijn ze allemaal. Overal schuif ik aan bij de picknicktafels, steeds even welkom. Met mijn kop koffie ga ik zitten tussen een grote club Crooswijkse vriendinnen. ‘Moet jij een tikkie erin?’ En hup, een flinke scheut rum maakt mijn bijna-lege beker koffie weer halfvol. ‘Te sterk? Kijk, een beetje cola erbij. Ja, ja, ik heb jaren in een cocktailbar gewerkt hoor.’ En die heerlijke Rotterdamse zelfspot, terwijl ik plaatsneem tussen de vriendinnen. ‘Dan moet jij zo wel effe oppassen als Patries erbij komt, want anders pleur ie zo van het bankie.’ De werkelijkheid is altijd mooier dan de fictie.

‘Tikkie erin, fotograaf?’

’s Middags wordt er bingo gespeeld. En is bingo niet het ultieme smeermiddel tussen alle lagen van de bevolking? Ik zit (‘Kom hier maar zitten, jongen’) naast ‘zus’ Klapwijk. Geboren op de Crooswijksestraat, en inmiddels 80 lentes. ‘Mijn roepnaam is Jaantje. Ik ben de oudste van 10 hè, en dan noemen ze je ‘zus’.’

Ik speel bingo met Jaantje. Zus Klapwijk vertelt over de oorlog, haar werkende jaren in het abattoir, het sociale karakter van Crooswijk en over haar moeder. ‘Die ligt hier begraven. Een auto hadden we niet nodig bij de uitvaart, en er kwam alleen familie. 10 kinderen. 50 kleinkinderen. Achterkleinkinderen: ontelbaar.’
Genietend van die oude verhalen vergeet ik helemaal mijn bingokaart bij te houden. Maar dat maakt niet uit. Zus buigt na elk opgenoemd getal even lichtjes naar me toe. Als het raak is, kruist zij met groene stift een nummer af op mijn bingokaart. En vertelt ondertussen rustig verder.

Bep (links) en ‘Zus’ Klapwijk

De zus van Zus, die gewoon Bep heet, kan het getreuzel van mij met de bingokaart niet langer aanzien en gritst hem voor mijn neus weg. Bep vult de kaart wel verder voor me in.

Bep is ook zo’n sociale Crooswijker, vertelt Zus. ‘Zij heeft ervoor gezorgd dat Crooswijkers hier in het buurthuis kunnen eten voor €3,50. Vorige week hadden we een balletje gehakt, met prinsessenbonen. Een toetje en koffie na.’

Bep heeft bingo

Op Camping Crooswijk komt alles samen. Vriendenclubjes van vroeger uit de wijk, ook al wonen ze intussen allemaal ergens anders. De nieuwe lichting, die er soms al 20 jaar woont, maar erbij zegt nog geen echte Crooswijker te zijn. Maar wat maakt het uit, denk ik. Alle echte en import-Crooswijkers die ik vandaag ontmoet zijn even aardig en sociaal.

Crooswijkse vriendinnen, wonen allemaal elders, maar eens een Crooswijker…

Als ik naar huis wil vertrekken stuit ik weer op de vriendinnenclub. Ik moet even een foto nemen van de dames, vinden ze, met hun Crooswijkse t-shirts aan. Na hier en daar wat gemopper over borstpartijen die in de weg zitten (‘Zitten de letters nou eindelijk recht?’) zijn ze er klaar voor. ‘Oh nee, effe wachten hoor, fotograaf! Patries is niet zo snel, die is gehandicapt. Da’s een halve Crooswijker!’ De vriendinnen gieren het uit van het lachen.

Half, heel, import, geboren of getogen, allemaal echte Crooswijkers!

Meer over Camping Crooswijk op hun website. Ook hardlopen in de stad onder begeleiding? Check Rotterdam Sight Running Tours

Door Peter Snaterse van BeeldinZicht

Generaties Crooswijk

Overgrootmoeder en achterkleinkind

Wonend op een steenworp afstand van Camping Crooswijk. ‘Even snel mijn tent thuisbrengen, ben ik zo weer terug.’

Bingo is voor iedereen

Oma legt haar kleinkind uit dat ze bingo had

‘Feyenoord staat 5-0. Misschien is het nu wel 6-0!’

7 comments on “Allemaal echte Crooswijkers”

  1. Aat Snaterse schreef:

    Een schitterend verhaal over een prachtige wijk.

    1. admin schreef:

      Ja, zo kom je de zondag wel door, hoor!

  2. Lor schreef:

    Geweldig!
    Mijn Vader was óók een echte Crooswijker, Gerrit Visser, geboren in de Schutterstraat,gewoon geweldig,echte mensen, géén kouwe kak en multicultureel en alles kan.

    1. admin schreef:

      Dat klinkt als een klok: Gerrit Visser uit de Schutterstraat. Prachtig!

  3. Annemieke schreef:

    Wat een prachtig beeld-verhaal over een middag waar ik bij had willen zijn.

    1. admin schreef:

      Ja, dat was bere-gezellig, Annemieke! 🙂

Laat een antwoord achter aan admin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

LinkedIn
LinkedIn
Share
Don`t copy text!