Het maritieme gevoel van de Rotterdammer
‘Het was de mooiste tijd van mijn leven. Totdat ik mijn vrouw tegenkwam.’
Ik ben zojuist aan boord gestapt Zr Ms Willemstad, de eerste schuit die ik bezoek tijdens de Wereldhavendagen. En dit gesprek tussen een echte en een would-be marinier vang ik toevallig op. De lichte deining op de Willemstad voel ik direct en doet mijn hart sneller kloppen. Ik ben geboren op een woonboot en – hoewel al op 4 jarige leeftijd aan wal gaan wonen – lopen over een dek geeft me altijd een speciaal gevoel. Maar kom met dit verhaal niet aan bij iemand uit de marine. Dat valt in de categorie ‘Ik hád wel profvoetballer kunnen worden, als ik op mijn 4e niet die zware knieblessure had gekregen.’
De would-be vervolgt: ‘Na mijn laatste reis naar de West stond ze te wachten op de kade in Den Helder. En we zijn nu al 11 jaar bij elkaar. Dat zegt toch wat.’
Echte marineman knikt invoelend. Maar de heimwee is duidelijk voelbaar. Categorie ‘Ik had profvoetballer kúnnen zijn…’
Alles wat maar een beetje maritiem is, is aanwezig bij de Wereldhavendagen. Survivalparcours voor kinderen, onder begeleiding van superstoere gasten van de Marine. Machtige vlootacties op de Maas. Zo draait de Pride of Hull, een enorme veerboot van P&O, eventjes helemaal om zijn as ter hoogte van de Parkkade. De vakterm hiervoor is ‘rondgooien’. De doedelzakspeler die het spektakel vanaf het bovendek muzikaal begeleidt, is op de kade goed te horen. Doedelzakmuziek is als draaiorgelmuziek. Je houdt er van. Of niet.
De kade voelt hier en daar meer kermisachtig dan maritiem aan. Pas na de kramen met Churro’s, poffertjes, wafels, XL suikerspinnen volgt dan eindelijk de kraam met kibbeling.
In zijn grootsheid trekken de Wereldhavendagen natuurlijk veel mensen van buiten de stad. ‘Hé Pim, zie je die boot die daar langs ’t kantje ligt?’ verraad een gebrek aan maritieme kennis. ‘’t Kantje’ is meer een landbouwterm.
Via de Parkkade en Westerkade loop ik richting Erasmusbrug. De Veerhaven is een nogal kneuterige onderbreking met marktkraampjes. Je kunt er kapiteinspetten kopen. Strepen moet je verdienen, zouden de mariniers zeggen.
De Trechter
Aangekomen bij de Erasmusbrug zit ik klem in het verkeer. Autostad Rotterdam heeft in al haar wijsheid besloten (Wir schaffen das) het gemotoriseerde verkeer gewoon toe te laten op onze mooie brug. Een tribune er op bouwen lijkt mij een beter plan. De Zwaan is vandaag De Trechter.
De Holland Amerikakade is wel het echte downtown Wereldhavendagen. Elke maritieme actie wordt hier begeleid door een bronstige stem uit de geluidsboxen. Volgens mij zijn alle vliegtuigspotters vandaag naar hier gekomen, je moet zorgvuldig om de telelenzen manoeuvreren voor het beste zicht op de Maas en de actie.
Het spektakel is overweldigend, maar met de drukte heb ik het wel gehad. Ik wring mij door De Trechter op weg naar Vessel 11. Een optreden van een shantykoor geeft rust. En ook fijn voor het maritieme gevoel: je kunt er bovendeks afpilsen.
Dan lopen er plotseling 4 slechts in badpak geklede jongedames langs. Alle zeemanshoofden draaien mee. De dames stappen wat onwennig in een bootje, gevuld met warm water en voorzien van wijnkoeler met rosé, voor een tochtje over De Wijnhaven. Nota bene op Wereldhavendag 3. Ze krijgen instructies hoe hun Hot Tub te besturen. Een half woord is voldoende, met het maritiem gevoel van deze Rotterdamse dames is niets mis!
Hoor ik de instructeur nou zeggen ‘Ahoy, behouden vaart dames!’?
Door Peter Snaterse van BeeldinZicht
Altijd weer heel speciaal, die Wereldhavendagen in Rotterdam. Het is overigens ook een heel geschikte schooluitstap. De vorige keer kon je ook een duik nemen in een duiktank. Jammer dat de Wereldhavendagen dit jaar niet door konden gaan.
Heel gaaf om deze foto’s te zien van de Wereldhavendag in Rotterdam, ik zou het zelf ook graag eens bezoeken. Heb net een motorboot verkocht en wil nu een andere verkopen. Ben altijd bezig met boten en zou daarom ook eens deze dag bezoeken. Hoop dat het snel mogelijk is na corona.