Het nieuwe naar de kerk gaan

‘Microfoon!’ roept iemand uit het publiek tijdens de uitreiking van de Rotterdamse Dialoog Award. Zo is de allereerste dialoog die ik vandaag hoor meer een commando. Maar helemaal op zijn Rotterdams: vriendelijk en goedbedoeld.
De start van de Dag van de Dialoog is een feestelijke. Op een van de mooiste plekjes van Rotterdam, de Laurenskerk, wordt de Dialoog-award uitgereikt aan gemeenteraadslid Nourdin el Ouali. Volgens het juryrapport is El Ouali ‘…verbindend, gaat het gesprek aan met andersdenkenden binnen en buiten de gemeenteraad, blijft hij in het debat nuchter, tolerant, feitelijk en inclusief en is hij steeds op zoek naar overeenkomsten, vanuit de gedachte dat diversiteit een zegen is’.

Vader en moeder El Ouali glimmen van trots. Staan ze hier als moslims  toch maar mooi met hun zoon in deze Hollandse kerk, een fraai symbool van verbinden.

Sinan Arat en Shwan Sulaiman

De muzikale omlijsting in de vorm van Soefi muziek komt van Shwan Sulaiman & neyfluitist Sinan Arat, een preview optreden van Sacred Songs. Arat is onlangs cum laude afgestudeerd aan het Rotterdams conservatorium en Sulaiman hoopt volgend jaar af te studeren. ‘Vast ook cum laude’, volgens de spreekster die het duo aankondigt. Shwan Sulaiman vouwt met een glimlacht zijn handen en kijkt devoot naar het hoge plafond van de Laurenskerk. Hij hoopt het. De donkere zuivere klanken van de neyfluit werken als meditatie op het publiek. Langzaam maar zeker waan je je in verre oorden. Dan zet zanger Shwan in. Ronduit verpletterend mooi en het blaast mij van mijn sokken. Ik ben wel opgewarmd voor het hoofddeel van de dag, met andere Rotterdammers aan tafel om samen de dialoog aan te gaan en die verbinding tussen de diversiteit zoeken.

Conny

Mijn tafelgenoten heten Conny, Karin, Rien, Cita, Yvonne en Jolanda. Net als ik allemaal 50 plus en wit. De diversiteit zit hem hier aan tafel dus in wat anders. Aan de hand van vragen van gespreksleider Yvonne over het thema ‘samen’ mag iedereen om beurten een antwoord geven. Door te luisteren naar elkaars ideeën en oplossingen gaan we twee uur lang met elkaar in gesprek. En iedereen heeft wel een verhaal. Op de vraag van Yvonne ‘Wat betekent samen voor jou?’ volgt een licht filosofisch antwoord van Jolanda die een verhaal vertelt over een poes die ze een paar weken te logeren had: ‘Samen met die poes was samen met jezelf.’ Conny is de Rotterdamse nuchterheid zelve als ze vraagt: ‘Je moest oppassen op die kat?’
De nuchterheid tegenover het filosofische, dat is wel de diversiteit aan deze tafel. En prachtig om te zien dat iedereen oprecht in elkaar geïnteresseerd is en graag naar elkaar luistert. Hoe langer we praten, hoe persoonlijker het wordt. Ik schat dat niemand aan deze dialoogtafel een kerkganger is. Maar de behoefte aan gemeenschapszin is er nadrukkelijk wel. Dit zou verdraaid wel eens het nieuwe naar-de-kerk-gaan kunnen worden! De dialoogtafel als kerkgang, waarom niet?

Waldo en Olga

Bij de borrel vind ik allerlei diversiteit binnen een persoon in Waldo. ‘Ik voel me vandaag meer vrouw’. Waldo heeft het maar druk met zijn vrouw zijn en dat vindt iedereen wel best zo. Maar niet Olga. Zij corrigeert Waldo tijdens het maken van selfies. ‘Zo doet een vrouw niet, Waldo.’ Ze doet de overdreven pose van Waldo na. Daarna gaat ze er heel vrouwelijk bij staan ‘Dit is vrouw. Wat jij doet is clown.’

Waldo accepteert het als een fijne tip. Het is vandaag tenslotte de Dag van de Dialoog. En op die dag ga je geen ruzie maken. Dat zou vloeken in de kerk zijn.

Op vrijdag 1 december spelen Sacred Songs in voltallige formatie in de Pelgrimsvaderkerk. Meer info en reserveren via www.grounds.nu

Door Peter Snaterse van BeeldinZicht

Dialoog-award winnaar: gemeenteraadslid Nourdin el Ouali.

Shwan Sulaiman en Sinan Arat worden op de kiek gezet, maar kijken naar de verkeerde lens

De familie van de winnaar arriveert