Ich bin ein Rotterdammer

In heel Rotterdam wonen maar liefst 176 verschillende nationaliteiten. Dat is een officieel cijfer uit 2016. De onofficiële cijfers zijn, naja, onofficieel. Op een zonnige dag, tijdens een festival in Delfshaven – een van de wijken waar de diversiteit groot is – mengt dat heerlijk met elkaar. Op een dag als vandaag is het net dressing maken. Eerst gaat het nog wat stroef, blijven de stoffen nog gescheiden. Maar na even goed doorkloppen ontstaat er een prachtige emulsie. Dat doorkloppen is vandaag de muziek en het zonnetje.

Werelds Delfshaven

Deze zondag bezoek ik Werelds Delfshaven. Al voor de negende keer georganiseerd door het Rotterdams Volkstheater, samen met een hele serie aan culturele organisaties. Steeds in deelgemeente Delfshaven, wel op verschillende plekken. Dit weekend heeft het volkstheater haar tenten opgezet langs het water, bij Coolhaven.
Het is een doorlopend optreden van zang- en dansgroepjes vandaag. En elk clubje heeft weer een andere achtergrond. Steeds gehuld in traditionele kleding komt er van alles voorbij. Van geschakeerde witten tot knalkleuren. En hoe warmer het wordt deze middag, hoe meer mensen er mee swingen met de optredens.

Zo tussen die multiculturele pracht schrik ik dan toch van de Hollandse circusact die wordt opgevoerd. Goeie act, daar niet van, en dat vindt het publiek ook. Maar ze treden op in Hollandse traditionele boerenkleding. Mij overvalt meteen een gevoel van schaamte. Hier, zo tussen de tropische pracht en praal, ineens een boerenkiel?!
Maar dan werkt dat doorkloppen van de dressing ook in mijn hoofd. De boerenkiel wordt emulsie. Waar zou ik me voor schamen? Een mooie kiel is niet lelijk, laat staan zo’n lange boerenrok.
Rotterdam is gewoon sterk in mengen. Hebben we laatst toch ook gezien bij het feest van Feyenoord. Natuurlijk, als de zon schijnt helpt dat. Maar het is toch heerlijk om te kunnen zeggen: “Ich bin ein Rotterdammer”.

Door Peter Snaterse van BeeldinZicht

Trotse ouders maken opnamen van hun optredend kroost