Twee verhalen worden een

Nadat we onze gewonnen kaartjes hebben opgehaald krijgen we een stempel op onze hand. Een vriendelijke jongen stempelt alle bezoekers af. Jongen, tsja, hij is vast bijna 30. Voor mij als vijftiger ben je dan een jongen.

De andere vijftigers om mij heen zijn veelal gesoigneerd. Is het haar met de jaren uitgevallen, dan zijn de mannen strak glad geschoren. Hebben de heren grijs haar, dan staat het kundig gemodelleerd in een hippe scheiding, met behulp van een mat waxje.

Met al het geduld van de wereld, dat zijn leeftijdgenoten regelmatig vreemd is, loopt de jongen van 30 de bezoekers van ‘Old gangsters never die’ af. Toon je kaartje, dan krijg je een stempel. Dat toegangsbewijs kan ook gewoon op je mobiel staan. ‘Ja sorry’, antwoordt een mooi grijze dame hem, al zoekend op haar smartphone. ‘Vandaag heb ik écht een probleem met alle digitale dingen.’ De jongen sopt zijn stempel vast nat op het stempelkussen.

Dat ongemakkelijke generatieverschil, is ook de rode draad in ‘Old gangsters never die’. De voorstelling start middenin een filmscène. Later komt er een tweede verhaallijn bij. Heen en weer gaat het, tussen beide verhaallijnen. En dat werkt buitengewoon komisch. Voorstelling stilleggen, de andere verhaallijn pakken, stil, overpakken.
Langzaam maar zeker wordt alles vloeibaar. Worden beide lijnen één. Cartoonesk, hilarisch, lekker fout rolbevestigend, snel, druk, en vooral steeds weer grappig.

En heeft de voorstelling een boodschap? Mijn vrouw en ik fietsen naar huis. ‘Ga nou niet steeds zo hard!’ Natuurlijk heeft ‘Old gangsters’ een boodschap. Eentje die werkt.

Zaterdag 19 en zondag 20 augustus in het Vroesenpark. Kaarten bestellen
Daarna in Den Haag. Zie de site van Young Gangsters.

Door Peter Snaterse van BeeldinZicht